Şenşakrak hayat bir anda karanlığa gömülmüş,
Kimsesiz, yalnız bir o kadar da hüzünlü,
Sevgiye, ilgiye ihtiyacı var gibi,
Yanından geçip gidenler,
Fark etmiyorlar yüzünde ki umutsuzluğu, acı hüsranı
Bilemezler ki;
Onunda sevgiye, sevilmeye, yüzünde gülümsemeye ihtiyacı olduğunu
Hüznünü kimseye anlatamıyor,
Kelimeler boğazında düğüm düğüm
Yüreği durgun
Hayat onun üstüne, ağır oyunlar oynamış ve ilmik ilmik ağlarını örmüş,
Kurtulmak istedikçe, umutsuzluğun içine gömülüyor,
Kurulan hayaller, hikayeler mutsuz,
Yazılan şiirler artık daha karamsar ...